Zmiany początkowo ograniczone do żołędzi czy napletka, nieleczone, stopniowo obejmują całą żołądź oraz trzon prącia

Objawy :

• Krwawienie z guza
  
  
• Wyciek treści ropnej ze zmianami martwiczymi spod napletka
  
  
• Trudności w oddawaniu moczu (naciek na cewkę moczową)
  
  
• Charakterystyczny dla choroby bardzo nieprzyjemny zapach

Długo trwający proces nowotworowy może doprowadzić do destrukcji całego narządu i autoamputacji prącia

​

• Powięź głęboka prącia (powięź Bucka) jest naturalną barierą dla dalszego rozwoju  choroby
  
  
• Przekroczenie przez nowotwór powięzi Bucka, a następnie naciek na ciała jamiste prącia, umożliwia przeniknięcie komórek raka do układu chłonnego

​

​

Do regionalnych węzłów chłonnych należą :

• pachwinowe powierzchowne
• pachwinowe głębokie
• miednicze

Węzły chłonne pachwinowe powierzchowne :

• występują w liczbie 8-25
• zlokalizowane są w tkance podskórnej pod powięzią Scarpy, na powięzi szerokiej uda

Przerzuty do węzłów chłonnych pachwinowych mogą być jedno- lub obustronne - pomiędzy naczyniami chłonnymi drenującymi chłonkę z obu stron prącia występują liczne anastomozy umożliwiające krzyżowy spływ limfy

Węzły chłonne pachwinowe głębokie :

• występują najczęściej w liczbie 1-7
  
  
• położone są one na powięzi biodrowo-łonowej, przyśrodkowo od żyły udowej

Jeśli nie zostanie podjęte leczenie :

• Powiększone węzły chłonne w pachwinach tworzą nieruchomy konglomerat naciekający skórę pachwin
  
  
• W późniejszym etapie zmiany te powodują owrzodzenia skóry, które stanowią wrota dla infekcji
  
  
• Naciek nowotworu na naczynia udowe może prowadzić do zagrażających życiu krwotoków

​

• Chłonka z prącia płynie przez węzły pachwinowe powierzchowne do węzłów głębokich, a następnie do węzłów chłonnych miednicy mniejszej

• Węzły chłonne miednicy mniejszej - zlokalizowane wzdłuż naczyń biodrowych i w dołach zasłonowych

• Nie występuje bezpośredni spływ chłonki z prącia do węzłów miednicy mniejszej – dotychczas nie opisano przypadku przerzutów w węzłach chłonnych miedniczych bez wcześniejszego zajęcia ipsilateralnych węzłów pachwinowych

• Dalszy rozsiew choroby z węzłów chłonnych miedniczych do węzłów okołoaortlanych i położonych przy żyle głównej dolnej klasyfikowany jest jako uogólnienie choroby (przerzuty odległe, stadium M1)

• Występują relatywnie rzadko u pacjentów z rakiem prącia (1-10% przypadków)

• Zwykle w późnym etapie rozwoju choroby, często po zakończeniu leczenia guza pierwotnego i zmian w regionalnych węzłach chłonnych

• Najczęstsze lokalizacje przerzutów odległych :
  • płuca
  • wątroba
  • kości
  • skóra

​   

Nieleczony rak prącia prowadzi do śmierci pacjenta zwykle w ciągu 2 lat od rozpoznania choroby.

Najczęstsze przyczyny zgonu pacjentów z przerzutowym rakiem prącia :

• Owrzodzenia skóry okolicy pachwinowej prowadzące do sepsy
  
  
• Krwotok wtórny do naciekania naczyń udowych
  
  
• Wyniszczenie związane z uogólnieniem choroby